วันพฤหัสบดีที่ 15 ธันวาคม พ.ศ. 2554

Strawberry Theory นำเสนอ "ทฤษฏีตอแหล" ที่ท่านต้องอ่าน



Strawberry Theory
   Strawberry Theory มิใช่ Strawberry Cheesecake นำเสนอทฤษฏีที่ท่านจำเป็นต้องอ่าน

เห็นท่านผู้รู้ แสดงตนโอ่ว่า รู้ลึกรู้จริงแท้แน่ชัด วงใน นักการมุงนักกวนเมือง แล้ว เลยต้องขบคิด ประดิษฐ์
ค้น “ทฤษฎีสตอร์” นี้มานำเสนออธิบายให้เห็นแท้แก้สงสัย ในเรื่องว้าวุ่นตำตาตำใจนักเรียกร้องประชาธิปไตย
ทั้งหลายทั้งสิ้น

“ผมเห็นว่า คนเหล่านี้อาจจะมีกุศลเจตนา
แต่ผมเห็นชัดว่า นี่คือ การไร้เดียงสา อ่อนด้อยทางการเมืองของนักพูด นักเขียนบน
จอ
คอมเหล่านี้ นี่คือ การพาคนไปตายครั้งใหญ่ การสร้างความหายนะกับมวลชนแดงชัดๆๆ”
                                                            
 .. เสรีชนประชาไท


คืออันนี้ ท่านเสรีชนประชาไท อาจจะสับสนอลหม่านไปนิสส์ เพราะการพาคนไปตายครั้งเล็กแลครั้งกลาง
ที่ผ่านมาหมาดๆนั้น ..เป็นฝีมือขอ นักไฮปาร์ค นักแสวงอยากทางการเมือง ขอรับ เป็น นักพูดระดับทีม
ชาติชุดใหญ่
มิใช่ พวกไร้เดียงสา อ่อนด้อยทางการเมือง หรือ นักพูด นักเขียนบนจอคอม ซึ่งอาจจะควบรวม
ถึง นักสู้หลังตู้เย็น ด้วยก็ได้ …ซึ่งประการนี้ผมโต้แย้งแทงกลับ ท่าน เสรีรุ่งสว่าง เอ้ย!.. เสรีชนประชาไท ด้วย
ความจริงจังและซีเรียส อย่ามาทำยิ้มนะขอบอก

ใครเขาจะพาเดินกันไปตายง่ายเสียเล่าขอรับ พ่อแม่ทำกันมาเหนื่อยยากแสนเข็ญ กว่าจะเกิดมา เป็นตัวเป็นตน
รวมเป็นคนขึ้นมาได้ จะโตจะตายไม่แน่นอน จะตึงจะตัง ขึงขังหรือโอนอ่อน แล้วแต่ทำเพื่อใคร

          

สำหรับนักการเมืองทั้งหลาย ไม่ว่าจะชั้น รองนายกฯ, รัฐมนตรี, สมเด็จเจ้าพระยาฯ, ยกบัตร, ขุน, หลวง, พัน,
จ่า, นายบ้าน, ทหารเลว ตนใดจะพิรี้พิไร เอออวย คิ วิเคราะห์ แกแยะ อะไร .. เอาอกเอาใจ สันมือสัน
เท้าประการใด .. แอคชั่นโอเวอร์ฮีททไวไลต์ ท่าไหน … อย่าดูเบาเชียวนาท่าน ว่า วิญญูชน ที่เขามองอยู่
จะ เบาปัญญา แยกมิออก หรือกระทำการแลดูเขลา ดังคำท่านว่า

ก็ในเมื่อนายท่านใช้ ทฤษฎีสตอร์ “ลิงหลอกเจ้า” เชือดคอวัวควายบูชายัญ ปะเหลาะประจ๋อประแจ๋ เอาอก
เอาใจทวยเทพเจ้าบนฟากฟ้าสรวงสวรรค์ .. เหล่านักปรัชญาเกาะขอบ(จอ) จะเจือสม เล่นบทละครลิงแสม
ว่ายทวนน้ำ ขึ้นฝั่งมาแลบลิ้นปลิ้นตา นอนทอกระดอกใส่  เพื่อแสดงอาการค้าน ให้แล สมจริงบ้าง มิได้
เชียวฤา .. น่าพิลึกที่เซียนการเมืองผู้จัดเจน หาสำเหนียกนัยไม่

                             

ส่วนใน ไซเบอร์อินเตอร์เน็ต ไอ้เรื่อง จะบลอค จะปิด จะหุบ จะแหก จะอ้า เวปไซต์ที่เจตนา หมิ่นเชิงชาย
หมิ่นเชิงหญิง
เหล่านี้นั้น ปิดไปได้เลยขอรับ อย่ามาโม้ ออกแนวกำเริบกันใหญ่ ไปไหนมาสามวาสองศอก..

ก็กรูกระผมเห็นแหมมัน บัดเดี๋ยวเปิดบัดเดี๋ยวหุบ บานทะโร่โท่ให้เต็มท้องทุ่งไซเบอร์ สลอนไปหมดนับมิหวาด
มิไหว มาครั้งแต่รัฐบวยเขาอีเที่ยงแล้ว ..ส่วนอ้าย เครื่องมือแฮคก์แหกด๊าก สี่ห้าร้อยล้านนี้ก็มิเห็นจะตื่นเต้ล
ขวัญหนีดีขมเสียเมื่อไร สมัยนายพลสกร่าง มุบมิบหยิบมาจากองค์การทอระสัพ แพงก่าตั้งเยอะ ยังมิ แลเห็น
สะออนซ่งติงอะไร

อยู่ดีมิว่าดี แหม๋ ยัดอาญาล้มนั่นล้มนี่ ล้มเจ้ามือแชร์แม่ปลาวาฬ ล้มเจ้ามือหวยปังปอน เอ้ย! ปิงปอง
 ควายมันมาอ่านมันคงหัวเราะเยาะจนฟันโยกหามีเคี้ยวเอื้องต่อไปภายหน้าไม่ ..
พวกไพร่เยี่ยงกรู จะไปล้มพวกมันทำไมหา? .. มันยืนเองยังจะล้มตายห้าอยู่แล้ว
.. วุ้ย! 
ช่างมิสอดคล้องต้องกันกับการจำเริญภาวนา เสียนี่กระไร
ขู่กันจัง ขู่ฉิบหายวายตุกัง ขู่กันดังฉิบหาย


ทวนความจำสั้นๆนะขอรับ อ้ายอีไหนมรึงจะแปลงกาย เป็น “ลิงหลอกเจ้า” เช่นไรเชิญ
หาความสำราญ .. ส่วนชาวบ้านร้านตลาด อ้ายขวัญ อำแดงดา เขาจะเล่น ละครชวนหัว
ประโลมโลกทะลึ่งบ้อง “ลิงหลอกลิง” บ้าง จะสำมะหา ร้อนอกร้อนใจ ไปทำไมมี


ยกพิชัยสงคราม รู้จริงบ้างมิรู้บ้าง มาทำกโลบาย หลอกวัวหลอกควาย ปะติโถ พ่อเอ้ยแม่เอ้ย
อ้างศัพท์แสงอึมครึมสารพัน ใครอ่านใครงง ร้อยพันอ่านร้อยพันมันยิ่งงง ... นี่ไฉนพวกต่อต้าน
"ภาษาเทวดาวกไปวนมา" กลับทะลึ่งรินำมาใช้กับไพร่ด้วยกันเสียสิ้นแล้ว ฤ ใช้ภาษาไพร่ร้านตลาด
มันจะแลมิสมภาคภูมิ นกรู้ เล่าฮึ พ่อมหาจำเริญพ่อรูปหล่อกระดุมหอม

       บอกเขาไปมิได้หรือท่าน ว่า

                   นาย..เขาเอาลูกบ่าวจ้าว แต่ต้องรออาลัยพ่อ
                 พวกไพร่ฟ้าหน้างอ จักต้องขอตัวงออวย
                ไปชิมไปชุมไปด้วย หากพาไปตายกูป่วย
                   บุรุษได้ขึ้นมีรวย มีชัยไปสวย .. ชโย

                            พวกมึง พวกกู จึงต้องยืนอวยไง
                       นึกว่าจักลึกซักกี่ฟาทอม ซับซ้อนถึงเพียงใดเชียว
            ส่วนอ้ายรถถัง ควายตู้ สากกะเบือ อะไรๆ ที่ยกมากล่าวอ้าง
     ..อยากให้รีบออกมากันจังเลย จักไปชักรูปกับสาวจ๊ำบ๊ะซักหน่อย มาเมื่อไรวานบอก

 Rules of Strawberry Theory
                                กฎ ๕ ข้อ ของสตอเบอร์รี่สีแดง

ข้อที่ ๑ ไปชุมนุมอวยไหนไปกัน กินฟรี บ่ยั่น งดบริจาคบนเวที
ข้อที่ ๒ พูดเศร้าให้ร้องไห้นำ พูดขำให้หัวเราะ พูดเพราะให้ตบมือ พูดขายของอย่าซื้อ อย่าลืมมือถือไว้ถ่ายรูป
ข้อที่ ๓ ประชาธิปไตยมิเคยได้มาฟรี แต่ถ้า สตอร์เบอรี่ทุกเวทีมีแจกให้
ข้อที่ ๔ ผู้นำแมลงคือนางพญา ผู้นำฝูงสัตว์ป่าคือจ่าฝูง ฉะนั้น จ่าคือผู้นำฝูงสูงสุด
ข้อที่ ๕ สตอเบอร์รี่แลนด์เป็นดินแดนแห่งผลสตอเบอร์รี่สด แต่ แลนด์ ออฟ สตอเบอร์รี่ เป็นที่มีแต่ความตอแหลสดสด

            
ขอขอบคุณทุกท่านผู้มีอุปการคุณ และที่จักขาดเสียมิได้ "บุญคุณปูแดง"
Line3.gif


                                              



“ลิง..ทอกะดอก..เสือ”

เป็น เพลงไทยเดิม อัตราจังหวะ ๒ ชั้น (จังหวะปานกลาง) ทำนองเก่า สมัยกรุงศรีอยุธยา ใช้
ประกอบการแสดงละคร  นิยมใช้บรรเลงร้องเล่นประกอบการแสดงละคร ในฉาก ที่เป็น ป่าเขา
ลำเนาไพร หรือใช้บรรเลงเพื่อประกอบกิริยาการเดินทาง ของตัวละครที่เป็นตัวตลก เป็นเพลงที่
มีลีลา ทำนอง และอัตราจังหวะกระชั้น รุกเร้า ชวนให้อารมณ์คึกคัก สนุกสนาน หรือให้อารมณ์
ตลกขบขัน

เพลงนี้ของโบราณ ท่านเรียกว่า "ลิงถอกกระดอเสือ" ครูเพลงเห็นว่าไม่เพราะไม่ดี เอาไปเล่น
งานไหนๆ เจ้าภาพเป็นดนตรีต่างไม่ชอบ เลยเปลี่ยนชื่อให้ไพเราะว่า "ค้างคาวกินกล้วย" จึง
เรียกกันมาจนบัดนี้

มีความหมายว่า ลิงกระทำกิริยาอาการบางอย่างกับอวัยวะเพศของเสือตัวผู้ คนภายหลังคงเห็น
ว่าออกจะหยาบโลนไป จึงเรียกชื่อใหม่ว่า “ลิงกับเสือ” หรือ“ลิงแหย่เสือ” แต่ไม่ค่อยมีคนรู้จัก
ชื่อนี้กันมากนัก คงรู้จักในชื่อ “ค้างคาวคลึงกล้วย” เอ้ย... “ค้างคาวกินกล้วย” กันมากกว่า
ที่มาของเพลง“ลิงกับเสือ” มาจากคนแต่งซึ่งยังไม่พบหลักฐานทราบว่าเป็นใครและแต่งเมื่อใด

                          

             ** ปล. ผู้เขียนขอปวารณาตัว เป็น "ลิง"  คือ “ลิง..ทอกะดอก..เสือ” ครับ
          ไม่ขอเป็นเป็น ลิงหลอกเสือ หรือ ลิงหลอกแดกเจ้า เหมือนลิงบางตัว บางฝูง นะเฮ้ย

            
.. " รักการอ่าน แต่อ่านไม่ออก ได้แต่ทำท่าทางหลอกๆ..ประสาลิง .. " ..ice angel
  กลอนนี้มันส์ดี ใครแต่งม่ายรุ๊ อ่านดูเอาเอง  ที่มา

ประชาชนประชาลิง      กลอกกลิ้งสับสน
อะไรอะไรก็ปวงชน       ปวงชนปวงชนอยู่ร่ำไป

รากหญ้ามีไว้ให้ต้ม       ต้มเพื่อเลี้ยงใคร
ประชาลิงไม่เข้าใจ       จึงไม่ใช่ประชาชน

ประชาลิงถืออำนาจ      จึงบังอาจขว้างแต่ใข่
ขว้างกันมาขว้างกันไป  ล้วนโดนไข่ประชาชน

ผู้แทนของปวงลิง        จึงกลอกกลิ้งไปทุกหน
ลิงหลอกเจ้าประชาชน  ปะปนเจ้าประชาลิง

ลิงกินรากหญ้า            ใครอย่ามาสุงสิง
ลิงก็คือลิง                   จึงทอดทิ้งประชาชน









ไม่มีความคิดเห็น: