มิมีช่องหลีกหลบบนทางฟ้า .."เพลงยาวพยากรณ์กรุงรัตนโกสินทร์"

 

รุ่งศิลา

ถึงฤกษ์ท้าหญ้าแพรกได้แหลกแล้ว
ราบเป็นแถวแนวหน้าพินาศเริ่ม
เทวดาอาเพศเหล่าเหิมเกริม
รุกส่งเสริมสายฟ้ามาคร่าฟัน

มิมีช่องหลีกหลบบนทางฟ้า
หากผู้กล้ายืนหยัดประกาศกั้น
ตาสวรรค์มืดบอดด้วยอธรรม์
โลหิตนั้นคงท่วมสอดลอดท้องช้าง

๗ พฤษภา' ปีมะเมีย พุทธศักราชศก ๒๕๕๗ ​

                           อ้างถึง : https://sites.google.com/site/rungsirasite2011/

                                      https://www.facebook.com/

จบศึกข้านึกแต่รักเจ้าเท่านั้น หากรอดชีวิตกลับมาหากัน​

                             

"เพลงยาวพยากรณ์กรุงรัตนโกสินทร์"


จำจะฝากอักษรบทกลอนสาร นำคำพยากรณ์ขององค์สมเด็จพระพิชิตมาร
มาแถลงแจ้งสารแก่ปวงประชา

จะกล่าวฝ่ายกรุงรัตนโกสินทร์ อันเป็นปิ่นนคราชพระศาสนา
ตั้งแต่ครั้งยังกรุงศรีอยุธยา สืบพระศาสนามานานไป

ล่วงมาปัจจุบันนั้นมาถึง ซึ่งหลังกึ่งพุทธกาลได้
สืบวงศ์เผ่าพงศ์พระทรงชัย จวบได้มาถึงซึ่งปัจจุบัน

อันเหล่าอาณาประชาราษฎร์ ต่างแช่มชื่นต่างหน้ามิโศกศัลย์
นานนับจะกลับไปลับวัน ผันผ่านมาถึงกึ่งพุทธกาล

จะผิดแตกแยกกันไม่เป็นเรื่อง ซึ่งขัดเคืองก็ไม่แค่นเป็นแก่นสาร
เมื่อถึงครึ่งกึ่งพระพุทธกาล จะเกิดการวิปริตผิดคะเน

เมื่อถึงคราวหน้าฝนกลับไม่ตก วลาหกพากันขมันขะเหม่
ยามแล้งหน้าแล้งไร้ฝนเท เหลือที่จะตกลงมาดิน

ปวงปราชญ์ราชธรรมจะช้ำอก จะวิตกหนักใจไม่หมดสิ้น
คนชั่วจะมล้างด้วยมลทิล ปราชญ์สิ้นเปรื่องจะสูญประยูรวงศ์

อันเหล่าคนพาลจะบีฑา ย่ำยีวงศ์องค์พระราชหงษ์
ผู้เป็นใหญ่จะพลาดผิดจิตคิดปลง จะดำรงคบค้าเหล่าชนพาล

อันศาสนาพระจอมไตร ปวงประชากลับไม่เห็นเป็นแก่นสาร
นับวันจะพากันรำคาญ กลับเกิดการไล่ให้พระศาสน์ตรอม

อันสงฆ์วงศ์นรินทร์ปิ่นศักดิ์ จะถูกหักถูกหาญไม่วายล้อม
จะนองเลือดนองล้าระอาออม จึงเกิดการจลาจลเป็นพ้นไป

โอ้ว่าพระศาสนาพุทธ ไม่ผ่องผุดมาถึงยุคกึ่งสมัย
จะตกอับลับลาแทบดับไป พายุใหญ่ดุจจะโหมโพยมยาม

พระผู้ทรงศักดาวราฤทธิ์ จะถูกพาลคิดกำจัดดังถูกหาม
นับวันเสียสง่าทุกชั่วยาม คนใจทรามจะย่ำยีพระสุริยง

ดังเรื่องพญาเหมรา ฝูงกาย่ำยีพญาหงษ์
ไร้ซึ่งสัจจะมาดำรงค์ ไม่มั่นคงต่อธรรมระกำจน

จะสิ้นสูญปวงปราชญ์ราชบัญฑิต จะถูกปลิดด้วยพาลผู้ใจขน
อีกทั้งพระคัมภีร์แต่นานดล จะป่นไปไร้คนดู

ปวงว่านคุณยาสารพัด จะเสื่อมคุณอันชะงัดจะอดสู
ศิษย์พาลจะมล้างซึ่งคุณครู คนชั่วจะมล้างซึ่งคนดี

จะเป็นถิ่นอธรรมริษยา ไม่ผ่องผุดโสภาระทาศรี
นานวันก็จะกลับไปลับลี้ ใจคนกลับที่จะต่ำลง

ลูกจะทิ้งซึ่งบิดามารดร เคยง้องอนกลับใจทำไสส่ง
ไร้รู้คุณพ่อแม่ที่แก่ลง หลงอารมณ์ว่าไปไม่ผ่อนคลาย

อันพระไตรรัตนาธิยาคุณ จะเกือบสูญเกือบสิ้นแผ่นดินหาย
อาเพศเกิดอยู่มิรู้วาย ด้วยเหตุร้ายชนพาลจะย่ำยี

ปวงประชาพากันใจประมาท ใช้อำนาจไม่เป็นธรรมระกำที่
จะเกิดการกลียุคทุกธานี ท้องปฐพีจะแดงเดือดเลือดไหลรก

ทั่วฟ้าจะมืดไปทั่วทิศ ดุจฉัตรพิษทศกัณฑ์มันโกหก
คราที่ตั้งฉัตรไว้บังยก บดบังอาทิตย์มืดกลุ้มไป

ทั่วทั้งปฐพีในดินแดน อันเป็นแผ่นตั้งมวลประเทศใหญ่
จะมืดคลึ้มตลบไร้แสงไฟ จะเกิดภัยมีต่อนรชน

แม้ในอากาศราชภัย จะเกิดให้ได้เห็นไม่หลีกพ้น
อันทั่วมหาชลาดล โลหิตจะปนเปื้อนพระคงคา

นกเหล็กจะคาบเอาไข่เบื้อ ลงมาเรื่อไล่ล้างไปทั่วหน้า
คือเครื่องบินจะผยองทั้งท้องฟ้า จะเข่นฆ่าทั้งเหล่าประชาชี

อันคนนอกศาสนาสมเด็จพระประทีปแก้ว จะเข่นฆ่ากันแล้วไม่หลีกหนี
จะตามล่าฆ่ากันในทันที จะรบกันฝ่ายละครึ่งจึงเลิกรา

ฝ่ายว่าท้องสมุทรทะเลใหญ่ จะมีปลาใหญ่อยู่หนักหนา
คือเรือดำน้ำตามว่ามา จะเข้ามาทำลายฝ่ายตรงข้ามกัน

อันแผ่นน้ำที่ตรงมหาสมุทร จะเกิดผุดพรายๆทลายลั่น
จะถาโถมเข้าฝั่งอันดามัน ครั้งนี้นั้นจะใหญ่เหลือคณา

ตึกรามพังราบเป็นหน้ากอง ทั่วทั้งผองจะพาอนาถา
เป็นคราววิบัติชัดเต็มตา ที่ลงมาจะมล้างทางแผ่นดิน

จะตีอกร่ำไห้กันทั่วหน้า ถึงคราวิปโยคโศกไม่สุดสิ้น
แผ่นฟ้าแผ่นน้ำและแผ่นดิน จะสะเทือนแทบสิ้นแผ่นดินไป

อันภูเขาไฟประไลลาศ จะเกิดก๊าซทับถมอันนานนับไม่ได้
ลาวาอาจปะทุพายุไฟ อาจจะไหลหลั่งโถมเอาอาคาร

ทั่วทั่งแผ่นดินจะไหวหวั่น ตึกรามจะทรุดยับทับสถาน
อันเหล่าเทวาพรหมมาน จะเกิดการปล่อยให้ชำระกรรม

อันประเทศเขตนครา ที่ได้ทรงพระศาสนาสถาถ้ำ
อาจไม่บอบหรือชอกช้ำ แต่จะได้รับกรรมอันก่อมา

รังสีกัมมันตภาพจะก่อเกิด จะกำเนิดฟ่าฟุ่งแผ่ไปพร่า
อันเมืองใดไม่มีพระจอมเกล้าเจ้าจอมศาสดา หรือไร้ซึ่งพระไตรรัตนาธิยาคุณ

จะกลบพื้นกลืนเมืองจนหมดจบ ดังถูกรบถูกร่ำระกำสูญ
โรคระบาดจะเกิดขึ้นเป็นทุน จะครุกรุ่นด้วยกัมมันตภาพไป

เจ็ดวันมืดมิดเจ็ดราตรี ปฐพีจะสะท้านอาคารไหว
เสียงประหลาดจะดังวังเวงใจ จะบรรลัยทั่วหล้าชาวประชา

อันว่าคนพาลผู้มีศักดิ์ ผู้หาญหักนคราชพระศาสนา
จะถูกล้างถูกผลาญสิ้นชีวา จะสิ้นสูญประยูรพาพาลพงศ์

ครานั้นพระธรรมจะเปล่งแสง จะแจ่มแจ้งเวหาวลาหล
อันพยากรณ์ที่ได้ภิปรายค้น มาจากพุทธพยากรณ์เอย

จักรพันธ์ คงโพธิ์ : ผู้ประพันธ์
หลังกึ่งพุทธกาล 2551 เป็นต้นไป